โดย : ภาณุพล รักแต่งาม

เมื่อ “เกาะแห่งความโรแมนซ์” ที่ชื่อ “คาทาลิน่า” ต้องปิดประตูตามคำสั่ง “สเตย์ แอท โฮม” ที่มีผลบังคับใช้ทั่วทั้งรัฐแคลิฟอร์เนีย เมื่อเดือนที่ผ่านมา เกาะสวรรค์ที่เคยคร่าคร่ำไปด้วยนักท่องเที่ยว ทั้งจากลอส แอนเจลิส หรือเมืองใกล้เคียง รวมตลอดถึงนักท่องเที่ยวจากทั่วโลกที่ผ่านมากับเรือครูซ ก็เปลี่ยนสภาพเป็น “โกสท์ทาวน์” เป็นเมืองน้อยกลางทะเลที่เงียบสงบ ที่ไม่มีผู้คนคลาคล่ำส่งเสียงจอแจเหมือนที่คุ้นเคยมานาน

ชาวเกาะบางคนเห็นว่าความสงบตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมานั้น ทำให้น้ำทะเลใสขึ้น หาดทรายขาวขึ้น ท้องฟ้าสดใสกว่าเดิม กระทั่งเสียงร้องของนกนางนวลยังเพราะกว่าเดิม...

นี่คือภาพของเมืองอเวลอน (Avalon) บนโปสการ์ด ที่ขายไปไม่รู้กี่ล้านใบในช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมา... เป็นภาพที่ไม่เคยมีใครได้เห็นมานานนักหนาแล้ว...

แม้ประชาชนชาวเกาะ ที่มีอยู่ประมาณ 4,000 คนจะได้รับธรรมชาติที่ใสบริสุทธิกลับคืนมา อีกทั้งยังปลอดภัยจากไวรัสอันตราย ที่ระบาดรุนแรงและคร่าชีวิตผู้คนอย่างบ้าคลั่งอยู่บนแผ่นดินใหญ่ก็ตาม... แต่ผลกระทบจากโควิด-19 ก็ทำให้เศรษฐกิจของเกาะคาทาลิน่า ซึ่งขึ้นอยู่กับนักท่องเที่ยว อยู่ในสภาพที่หยุดนิ่งโดยสิ้นเชิง

โรงแรมทุกแห่งว่างเปล่า บาร์และร้านอาหารตลอดแนวชายหาดถูกปิด ธุรกิจให้เช่าอุปกรณ์สันทนาการต่างๆ หายไปพร้อมกับนักดำน้ำ นักแล่นเรือ นักเล่นกระดานโต้คลื่น นักไต่เขา และกิจกรรมสันทนาการอื่นๆ ที่เคยดึงดูดให้นักท่องเที่ยวจำนวนมากเดินทางมาพักผ่อนหย่อนใจที่เกาะน้อยแห่งนี้ตลอดทั้งปี

“เรากำลังแย่ค่ะ” คาร์โรล ค็อตเตอร์ ชาวเมืองอเวลอนวัย 25 ปีกล่าวผ่านหน้ากากอนามัยกับ เอพี ระหว่างออกจากบ้านมาซื้อของชำ 

สามีของ คาร์โรล ถูกพักงานจากหน้าที่ขับรถแทรมพานักเที่ยวเที่ยวไปยังสนามบินของเกาะคาทาลิน่า ที่เป็นที่รู้จักในฉายา “สนามบินกลางเวหา” หรือ Airport in the Sky 

“ปลูกผักเลี้ยงไก่ในที่ดินของเราอย่างเดียง เราอยู่ไม่ได้หรอก เราต้องการรายได้จากนักท่องเที่ยวด้วย” เธอบอก

กระนั้นก็ดี คาร์โรลก็ยอมรับว่าเธอ “เอ็นจอย” กับความเงียบสงบ ที่เคย “เรียกหา” มาตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอยอมรับว่า “เคย” รำคาญกับนักท่องเที่ยวที่เดินกันขวักไขว่เต็มถนนหนทาง ร้านอาหารแน่นขนัดทั้งมื้อเที่ยงและมื้อเย็น หรือเวลานึกอยากจะนอนอาบแดด ก็หาที่ว่างๆ โล่งๆ สำหรับปักร่มบนชายหาดได้ยากเต็มที

“มันเงียบมากๆ เลยค่ะ เราไม่ค่อยคุ้นกับมันเท่าไหร่” เธอบอก “เราคุ้นกับเสียงดัง คุ้นกับความเป็นเมืองท่องเที่ยวของที่นี่มากกว่า”

ความเป็น “เมืองท่องเที่ยว” ของเกาะคาทาลิน่า เกิดขึ้นจากวิชั่นของนักธุรกิจชื่อ วิลเลี่ยม ไรท์ลีย์ จูเนียร์ ที่ซื้อเกาะซานตา คาทาลิน่าเมื่อปี 1919 แล้วสร้างบรรดาแลนด์มาร์คที่เห็นในปัจจุบันนี้ทุกอย่างขึ้นมา เพื่อเรียกนักท่องเที่ยว โดยเขาคนนี้เคยเป็นเจ้าของทีมเบสบอล ชิคาโก้คลับ และใช้เกาะแห่งนี้เป็นสถานที่ฝึกซ้อมช่วง “สปริงเทรนนิ่ง” ด้วย

ความป็อปปูลาร์ของเกาะแห่งนี้เพิ่มขึ้นสูงสุดในยุค 1950s โดยมีเพลงป็อปชื่อ 26 Miles ของวง The Four Preps ที่ฮิตติดอันดับสองของชาร์ต “บิลล์บอร์ดฮอท 100” เป็นตัวส่ง และความฮิตของเพลงนี้ ทำให้เกาะคาทาลิน่า กลายเป็นที่รู้จักในฉายา “island of romance” หรือเกาะแห่งความโรแมนซ์ ตามที่ระบุเอาไว้ในเพลง มาจนถึงวันนี้ด้วย

แต่แม้เพลงจะบอกว่าเกาะคาทาลิน่า ห่างจากแผ่นดินใหญ่ 26 ไมล์ก็ตาม แต่ในความจริงแล้ว เกาะคาทาลิน่า ห่างจากท่าเรือเมืองซานเปโดรเพียงแค่ 22 ไมล์เท่านั้น

ข้อมูลจากสภาหอการค้าเมืองอเวลอน บอกว่าแต่ละปี มีนักท่องเที่ยวมาเยี่ยมเกาะคาทาลิน่า มากกว่าล้านคน เป็นนักท่องเที่ยวจากเรือสำราญขนาดใหญ่ที่ขึ้นเกาะมาเที่ยวแบบประเดี๋ยวประด๋าว ประมาณสัปดาห์ละ 2,000 คน ที่เหลือเป็นนักเที่ยวที่ข้ามทะเลมากับเรือเฟอร์รี่ คาทาลิน่าเอ็กเพรสส์ และคาทาลิน่า ฟลายเออร์ จากท่าเรือซานเปโดร, ลองบีช, นิวพอร์ทบีช และเดน่าพอยท์ อีกวันละหลายสิบเที่ยว โดยนักท่องเที่ยวจาก “เมนแลนด์” กลุ่มนี้ มีทั้งแบบมาเช้ากลับเย็น และแบบอยู่กันยาวๆ

แต่วันนี้ เรือเฟอร์รี่ที่แล่นระหว่างเกาะคาทาลิน่าและท่าเรือต่างๆ ลดจำนวนหลงเหลือวันละสองเที่ยว เพื่อพาชาวเมืองไปยังแผ่นดินใหญ่เพื่อหาหมอ หรือไปทำธุระจำเป็นต่างๆ ส่วนขากลับก็ลำเลียงอาหารและข้าวของเครื่องใช้ รวมถึงสิ่งจำเป็นต่างๆ กลับไปยังร้านค้าในเมือง

เฉพาะธุรกิจเรือข้ามฟากอย่างเดียว แอนน์ มาร์เชลล์ นายกเทศมนตรีเมืองอเวลอน ประเมินว่า เกิดความสูญเสียไม่ต่ำกว่าสัปดาห์ละสองล้านดอลลาร์

“สิ่งที่เราทำกันแบบจริงจังตอนนี้ คือหาทางขอรับเงินช่วยเหลือ (bailout) จากภาครัฐอยู่” เธอบอก

นายกเทศมนตรีบอกด้วยว่า ขณะนี้เจ้าของธุรกิจทุกคนบนเกาะ แทบจะรอเวลาเปิดเกาะอีกครั้งไม่ไหว ไม่ว่าจะเป็นร้านอุปกรณ์ตกปลา, กระดานโต้คลื่น, เรือคายัก และอื่นๆ รวมไปถึงเรือพื้นกระจก (glass-bottom boat) พานักท่องเที่ยวดูปลาสวยๆ รวมถึงฝูงปลาโลมาเล่นคลื่น และรถแทรม ที่พาดูทิวทัศน์ และฝูงควายไบซั่นในทุ่งหญ้า ทางด้านหลังของเกาะ 

ไม่ใช่แค่ต้องการเงินรายได้มาเลี้ยงครอบครัว เหมือนที่ผ่านมาเท่านั้น

“ถึงจุดนี้ พวกเราคิดถึงแขกของเรามาก” เมเก้น ไรท์ เจ้าของ คาเฟ่ เมโทรโปล ริมหาดกล่าวกับเอพี

“เราชินกับการได้ตอนรับแขกคนเดิมๆ ทุกปี” เมเก้น บอก และว่าตลอดระยะกว่าสิบปีที่ผ่านมา แขกของเธอหลายคนได้เปลี่ยนสถานะมาเป็น “เพื่อนที่ดี” ของเธอด้วย

ร้าน คาเฟ่ เมโทรโปล เป็นหนึ่งในร้านอาหารจำนวนมากบนเกาะ ที่ทรงตัวอยู่ได้จากการขายอาหารแบบเทคเอาท์ และในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา นอกจากออร์เดอร์เพียงหยิบมือจากลูกค้าที่เป็นชาวเมืองแล้ว ทางร้านยังมีรายได้จากกลุ่มช่างไฟฟ้าของ เซาท์เทิร์น แคลิฟอร์เนีย เอดิสัน ที่ถูกส่งมาทำงานชั่วคราวบนเกาะคาทาลิน่า หลายวันด้วย

“เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นของพวกเรา” เมเก้น ไรท์ พูดถึงโอกาสที่ต้อนรับลูกค้าต่างถิ่น ที่ห่างหายจากร้านของเธอนานกว่าเดือน 

แต่บรรยากาศการให้บริการลูกค้าในยุคโควิด-19 นั้น ห่างไกลจากธรรมเนียมปฏิบัติที่เธอคุ้นเคยอย่างมาก

“อาหารแต่ละออร์เดอร์ จะเอาไปไว้วางไว้ที่ล็อบบี้ของโรงแรมข้างๆ ร้าน ที่คนงานงานของเอดิสันพักอยู่ จากนั้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงแรมจะยกเข้าไปเอง” เจ้าของ คาเฟ่ เมโทรโปล เล่า

เมืองอเวลอน บนเกาะคาทาลิน่า เป็นส่วนหนึ่งของ ลอส แอนเจลิส เคาน์ตี้ ซึ่งเป็นเคาน์ตี้ที่มีผู้ป่วย รวมถึงมีผู้เสียชีวิตจากไวรัสมฤตยูชนิดนี้สูงสุดในรัฐแคลิฟอร์เนีย (เมื่อวันที่ 28 เมษายน 2020) ชาวเมืองจึงถูกขอร้องให้เก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน ไม่ให้ขึ้นเรือเฟอร์รี่มาแผ่นดินใหญ่เด็ดขาด เว้นแต่จะมีธุระจำเป็น เพื่อหลีกเลี่ยงโอกาสติดเชื้อและนำกลับไปเผยแพร่บนเกาะ 

โดยที่ผ่านมา มีชาวเมืองอเวลอนเพียงแค่สองรายเท่านั้นที่ตรวจพบว่าติดเชื้อ โดยขณะนี้ ทั้งสองคนอยู่ระหว่างกักตัวเพื่อรักษาอาการอยู่ที่บ้าน

ถึงแม้ชาวเกาะคาทาลิน่า กำลังเผชิญกับปัญหาเศรษฐกิจครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของพวกเขา แต่ นายกเทศมนตรี แอนน์ มาร์เชลล์ และเจ้าหน้าที่ของเทศบาลเมืองอเวลอนคนอื่นๆ บอกเหมือนกันว่า ยังไม่ต้องการให้มีการ “เปิดเกาะ” เร็วนัก โดยเห็นว่าไม่คุ้มกับการเสี่ยงให้มีผู้ติดเชื้อพุ่งสูงขึ้นมา 

“ชาวเมืองส่วนใหญ่ก็เห็นเหมือนกัน ทุกคนปฏิบัติตามคำสั่ง อยู่กันแต่ในบ้าน, ใส่หน้ากากตอนออกมาทำธุระข้างนอก และอยู่ห่างๆ กัน” นายกเทศมนตรี กล่าว

ถึงแม้อเวลอน จะเป็นเมืองขนาดเล็กที่ตัดขาดจากภายนอกด้วยน้ำทะเลล้อมรอบ แต่ชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนในระยะวิกฤตนี้ ถือว่าไม่เลวร้ายนัก 

“ที่ต้องทำประจำวันก็คือไปเอาจดหมายที่ไปรษณีย์  ไปร้านขายยา แล้วก็วิ่งไปร้านของชำ ซึ่งมีของครบทุกอย่าง” จิม ลัทโจฮันท์ “ชาวเกาะ” ซึ่งมีตำแหน่งเป็นประธานสภาหอการค้าของเมืองอเวลอน บอกกับ เอพี

ซึ่งนั่นคือข้อดีของการอาศัยอยู่บนเกาะ “ไม่มีใครขับรถมาจากต่างเมือง มาเหมากระดาษชำระของเราไป ถือว่าเป็นบวกล่ะ” จิม บอก

อย่างไรก็ตาม การที่ผู้คนต้องทำอาหารกินเองที่บ้านมากขึ้น บางครั้งแป้ง (flour) ก็กลายเป็นของหายาก เช่นเดียวกับเจลล้างมือ ที่หายไปจากชั้นวางของ ในร้าน Chet’s Hardware รวดเร็วเป็นพิเศษ กระทั่งเจ้าของร้าน คือ ซิน แม็คกูแก้น-แคสซิดี้ และ แช็ท สามีของเธอ ยังต้องผสมเจลล้างมือขึ้นมาเองจากสูตรที่เจอบนอินเตอร์เน็ต

ซินบอกด้วยว่า ด้วยเวลาว่างที่ชาวเมืองมีมากขึ้น ทำให้ร้านขายวัสดุก่อสร้างของเธอกับสามี “ยุ่ง” เป็นพิเศษกับโปรเจ็ก “ซ่อมบ้าน-ทาสี-ทำสวน” ที่ผุดขึ้นมากมายในระยะนี้ ตรงนี้ถือว่าเป็นส่วนดี 

แต่ธุรกิจอื่นของ ซินและสามี คือโรงแรมและบริษัทขายอุปกรณ์แคมปปิ้ง กลับอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ ถึงขนาดจำเป็นต้องให้พนักงานหลายสิบคน พักงานไปโดยไม่มีกำหนด

“สำหรับฉันและสามีแล้ว นั่นเป็นสิ่งที่ร้ายแรง และยากที่สุดของเรานับจนถึงวันนี้” ซิน บอก และว่าเธอให้คำมั่นสัญญากับพนักงานทุกคนที่ต้องตกงานในช่วงนี้ว่า จะคืนตำแหน่งให้ครบถ้วนทันทีที่วิกฤตครั้งนี้ผ่านพ้นไป

แต่จนกว่าจะถึงวันนั้น  นายกเทศมนตรี แอนน์ มาร์เชลล์ บอกว่า ชาวเมืองอเวลอน บนเกาะคาทาลิน่าทุกคน ซึ่งส่วนใหญ่จะรู้จักกันหมด (แม้กระทั่งตอนใส่หน้ากากอนามัย) จะช่วยเหลือซึ่งกันและกันต่อไป โดยยกตัวอย่างงานของฟู้ดแบงค์ ที่บรรดาชาวเมือง อาสาสมัครมาช่วยกันเตรียมและจัดส่งอาหารให้กับครอบครัวที่เดือดร้อนมากถึงวันละ 152 ครอบครัว จากปกติเคยช่วยเหลือเพียงแค่ไม่เกินวันละ 15 ครอบครัวเท่านั้น

“ที่สุดแล้ว ก็เหมือนอย่างที่ทุกคนที่นี่พูดว่า ‘แล้วมันจะผ่านไป’ เรามองทุกคนที่นี่ว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน และครอบครัวของเราจะผ่านมันไปได้ค่ะ” แอนน์ มาร์เชลล์ นายกเทศมนตรีเมืองอเวลอน บนเกาะคาทาลิน่า พูดอย่างมั่นใจ...

(เรียบเรียงจากข่าวของเอพีและแอลเอไทมส์)