“แม่เบี้ย” เวอร์ชั่น 2015 เป็นการนำวรรณกรรมระดับขึ้นหิ้งของคุณวานิช จรุงกิจอนันต์มาตีความใหม่โดยผู้กำกับ“หม่อมหลวงพันธุ์เทวนพ เทวกุล” หรือ “หม่อมน้อย” สำหรับใครที่เคยชมภาพยนตร์เรื่องนี้ในเวอร์ชั่นเก่าก่อน อาจต้องหยุดนั่งไทม์แมชชีนย้อนกลับไปเปรียบเทียบภาพจำเดิมๆ แล้วนั่งชมแม่เบี้ยเวอร์ชั่นนี้แบบที่ไม่เคยรู้จักภาพยนตร์เรื่องนี้มาก่อน

แม่เบี้ยเล่าเรื่องราวความสัมพันธ์ของ “เมขลา”  สาวทรงเสน่ห์ที่มีสัมพันธ์สวาทกับชายมากหน้า หนึ่งในนั้นคือ “ชนะชล” นักธุรกิจหนุ่มที่แม้จะประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน แต่ความสัมพันธ์กับภรรยากลับคลอนแคลน และเขามักรู้สึกไร้อิสระ ต้องการปลดปล่อยตัวเองออกจากพันธนาการต่างๆ อยู่เสมอ หากความสัมพันธ์แบบผิดจารีตของทั้งสองดำเนินไปตามเวลาของหนัง แม่เบี้ยก็คงเป็นภาพยนตร์ที่เล่าเรื่องผัวๆ เมียๆ และความสำส่อนของชนชั้นสูงแบบทั่วไป แต่สิ่งที่ทำให้แม่เบี้ยแตกต่างคือ  “งู” ทาสผู้ภักดี กลับเข้ามามีบทบาทสำคัญ และเกี่ยวข้องในทุกๆ สัมพันธ์สวาทของเมขลา

จากโครงเรื่องเข้าใจง่าย และไม่มีสิ่งใดซ่อนเร้น ทำให้คนดูคาดหวังถึงการเล่าเรื่องและโปรดักชั่นที่ประณีตจากฝีมือของผู้กำกับงานละเอียดอย่างหม่อมน้อย ทันทีที่เปิดเรื่องและเห็นโทนสีของหนังก็พลันทำให้ความหวังดับวูบ เพราะรู้สึกเหมือนหยิบม้วนวิดีโอหนังไทยเก่าๆ สักเรื่องดันใส่เครื่องเล่นวิดีโอแล้วกดเพลย์ ภาพหนัง มุมกล้องและสีของหนังแบบเชยๆ การบรรยายหนังจากการเล่าเรื่องของชนะชลตลอดทั้งเรื่อง การแบ่งตอนของหนังเป็นองก์พร้อมใส่ชื่อ หรือแม้แต่ใส่คำบรรยายบอกสถานที่และเวลาลงในภาพ ที่หนังเรื่องอื่นอาจมีเหมือนกัน แต่ทำไมแม่เบี้ยจึงทำได้เชยสนิท

เมื่อสิ้นหวังกับโปรดักชั่นไปแล้วส่วนหนึ่ง พอมาบวกรวมกับการแคสติ้งนักแสดงและแอคติ้งของแต่ละคนแล้วกลับต้องถอนหายใจเพราะแม้แต่พระเอกมากฝีมืออย่างชาคริตเองก็ยัง “ไม่รอด” กับบทชนะชล ชาคริตยังคงเป็นชาคริตที่พูดไม่ชัด มีสิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไปคืออายุและรูปร่าง เมื่อขยำรวมกันแล้วคนดูอาจจะต้องส่ายหน้าให้กับชาคริตในบทชนะชลที่ดูไม่มีเสน่ห์ และชวนให้ผู้หญิงคนหนึ่งจะหลงรักได้มากมายขนาดนั้น

สำหรับนางเอกสาวน้องใหม่ของวงการที่มีใบหน้า รูปร่าง และแววตาดึงดูดผู้ชมได้ในระดับหนึ่ง ถ้าไม่ติดเรื่องการพูด และการแสดง เราก็คงพอจะให้คะแนนเธอได้บ้างกับความกล้าเล่นบทเลิฟซีนที่เข้าขั้นพลีชีพ โดยเฉพาะฉากโคลสอัพปทุมถันอย่างยาวนาน (ซึ่งดูไม่จำเป็น) แต่เธอก็ดูเป็นเมขลาที่น่าเดินตามและอยากมีสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วย

นอกจากนักแสดงหลักทั้งสองแล้วยังมีนักแสดงชายอื่นๆ ที่ขยันโชว์บั้นท้ายชนิดถอดเกลี้ยงทั้งฮัท เดอะสตาร์ ในบทภาคภูมิ หนุ่มจอมกระหล่อนผู้หมกหมุ่นอยู่แต่กับเรื่องเซ็กส์ ต๊อบ ชัยวัฒน์ชายอีกคนของเมขลาที่ภูมิใจนำเสนอก้น กล้าม ง่ามขา และลีลาบดขยี้ เรียกได้ว่าถ้าคุณผู้หญิงหรือคุณผู้ชายท่านใดนั่งชมตลอดทั้งเรื่องมีหวังฟินอย่างแน่นอน 

โดยรวมแล้วนักแสดงตัวประกอบอื่นๆ ไม่ได้มาช่วยให้หนังน่าดูขึ้น แต่กลับยิ่งฉุดให้หนังดำดิ่งและไม่น่าดูเอาเสียเลย แต่สิ่งที่ไม่นึกฝันว่าจะเกิดขึ้นในหนังเรื่องนี้คือฉากสวิงกิ้ง (เซ็กส์หมู่) ระหว่างแม๊กกี้ อาภา ภาวิไล (แม่เมขลา) กับนักแสดงหนุ่มและนักแสดงสาวตัวประกอบ ไม่ใช่ว่ารับไม่ได้หรือเป็นคนหัวโบราณกับฉากเหล่านี้ แต่เพราะรู้สึกว่าฉากเสพสมที่ดาษดื่นในเรื่องกลายเป็นของฟุ่มเฟือย และทำให้หนังดูราคาถูกไม่สมยี่ห้อผู้กำกับ

ส่วนหนึ่งที่เราไม่อาจลืมได้เลยนั่นคือ “งูยักษ์” ที่หลายคนสงสัยว่าอนาคอนดาหรือว่างูเห่าทั่วไป เพราะตัวใหญ่เป้งจนทำให้หนังดูไม่น่าเชื่อถือ ถ้าคุณมีโอกาสชมจะยิ่งรู้สึกว่านี่มันหนังเอนิเมชั่นสายดราม่ารึว่าอีโรติกคอมเมดี้เพราะงูตัวยักษ์ที่ใช้เทคนิค CG ทั้งพยักหน้าได้ กระดิกหางได้ และมีน้ำตาคลอเบ้ายามมีเรื่องกินใจ บอกได้คำเดียวกว่า “ตลก” มากสำหรับงูเทพตัวนี้ ที่มักทำให้รู้สึกว่าตัวเองกำลังนั่งดูหนังประเภทสัตว์เลี้ยงแสนรักอยู่รึเปล่า

แม่เบี้ยเวอร์ชั่นนี้จึงให้ความรู้สึกเหมือนนั่งชมละครหลังข่าว ที่มีพระเอกเป็นเด็กกำพร้า นางเอกเป็นหญิงสาวมีปมแต่เธอกลับเป็นรักแท้ครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของพระเอก แต่ก็ไม่วายต้องมีตัวโกงมาแย่งชิงสมบัติแถมยังมีงูยักษ์มาเป็นสัตว์อภินิหารคอยช่วยเหลือนางเอก โอ้! นี่มันละครน้ำเน่าชัดๆ