เป็น “ความเสี่ยง” ที่บรรณรักษ์ทั้งหลาย ไม่เคยผ่านการฝึกอบรม เพื่อรับมือมาก่อนด้วย

ทั้งนี้เพราะห้องสมุด คือหน่วยงานที่เปิดประตูต้อนรับทุกคน ดังนั้น ห้องสมุดหลายๆ แห่ง จึงกลายเป็น “ฮอทสปอต” สำหรับบรรดาโฮมเลส เข้าไปหลบฝน หลบแดด จนถึงหลับนอน หรือทำกิจกรรมที่ไม่เหมาะสมต่างๆ ตั้งแต่ใช้ยาเสพติด พูดคุยเสียงดัง  รวมถึงกริยาท่าทางเข้าข่ายอนาจารต่างๆ นานา ให้เห็นกันจนชินตา

บางครั้ง บรรณารักษ์ต้องปฐมพยาบาลคนโอเวอร์โดสยาเสพติด หรือช่วยคนพยายามฆ่าตัวตายในห้องสมุดด้วย...

ทั้งนี้ ด้วยหน้าที่ของบรรณารักษ์ในการดูแลความสงบเรียบร้อยในห้องสมุด ทำให้พวกเขาต้องตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก ซึ่งมักจะลงเอยโดยการถูกด่าหยาบคาย หรือเจอกิริยาร้ายๆ ในลักษณะต่างๆ

ข่าวบอกว่าเหตุการณ์ร้ายๆ ในห้องสมุดสาธารณะ เกิดมากที่สุดในรัฐโฮมเลส อย่างแคลิฟอร์เนีย โอเรก้อน โคโลราโด้ ฯลฯ

ห้องสมุดบางแห่ง เช่น The Billie Jean King Main Library ในเมืองลองบีช ของแคลิฟอร์เนีย จำเป็นต้องปิดทำการนานกว่าหนึ่งเดือนเมื่อปลายปีที่แล้ว จากปัญหาบรรดาโฮมเลส สร้างสถานการณ์ “ไม่ปลอดภัย” ให้กับเจ้าหน้าที่และผู้ใช้บริการทั่วไป

คุณ บรู๊ค คอนเวิร์ส โฆษกสำนักงานห้องสมุดของ คอนตร้า คอสต้า เคาน์ตี้ ทางตะวันออกของซานฟรานซิสโก เบย์ แอเรีย กล่าวว่าในช่วงที่ผ่านมา มีปัญหาเกิดขึ้นกับ “บรรณารักษ์ของเรา” เพิ่มขึ้นมาก และเป็นแนวโน้มที่กำลังเกิดขึ้นทั่วประเทศด้วย

“มันกลายเป็นความเสี่ยงทั้งกับทีมงานและกับทรัพย์สินของเรา” คุณโฆษกฯ กล่าว และว่าความเสียหายที่ว่านั้น เกิดขึ้นบ่อยมาก รวมถึงมีการจุดไฟเผาหนังสือ หรือข้าวของทั้งในห้องนอกห้องสมุดด้วย

คุณ บรู๊ค คอนเวิร์ส บอกด้วยว่าความเลวร้ายที่นับวันจะรุนแรงมากขึ้นนี้ ทำให้บรรดาเจ้าหน้าที่ห้องสมุดในหลายพื้นที่ กำลังอยู่ในสภาพ “เสียขวัญ” อย่างมาก

ข่าวบอกต่อไปว่า ในช่วงปีที่ผ่านมา มีคนกลาง (mediator) คนหนึ่งชื่อ โจเซฟ มัวเรอร์ ได้ศึกษาความเป็นไปในห้องสมุดสาธารณะ 18 แห่งในแคลิฟอร์เนียเหนือ มีการสัมภาษณ์บรรณารักษ์ และเจ้าหน้าที่ห้องสมุดรวมกว่า 50 คน ก่อนจะสรุปเป็นรายงานตีพิมพ์ในสื่อ เดอะโอ๊คแลนด์ไซด์

รายงานเรื่องนี้ บอกชัดเจนว่า ขณะนี้ บรรณารักษ์และเจ้าหน้าที่ห้องสมุด กำลังรู้สึกว่า “เสี่ยงอันตราย” อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

“พวกเขากำลังเสียขวัญ และรู้สึกมากขึ้นตลอดเวลาว่าพวกเขาไม่ปลอดภัย ขาดเครื่องไม้เครื่องมือและความสนับสนุนต่างๆ” รายงานของ โจเซฟ มัวเรอร์ บอก

หนึ่งในบรรณารักษ์ บอกกับโจเซฟ มัวเรอร์ ว่ารู้สึก “กดดันอย่างมหาศาล” ที่ต้องรับมือกับพฤติกรรมแบบ “unpredictable” หรือคาดเดาไม่ได้ของบรรดาโฮมเลส ที่ส่วนใหญ่เป็นผู้มีปัญหาสุขภาพจิต หรือมีปัญหาอารมณ์ในลักษณะต่างๆ

บทความของ “นิวส์เนชั่น” เรื่องนี้ น่าจะสะท้อนภาพที่แท้จริงของ “โฮมเลส” ในอเมริกาได้ชัดเจน ว่าส่วนใหญ่คือคนที่มีปัญหาสุขภาพจิต หรือเสียสติจากสาเหตุต่างๆ ซึ่งสิ่งที่คนเหล่านี้ต้องการคือสถาบันสำหรับบำบัดรักษา ไม่ใช่ “บ้านพักโฮมเลส” อย่างที่ผู้มีอำนาจหน้าที่ฯ พูดกรอกหูเหมือนสะกดจิตพวกเราอยู่

วิกฤตโฮมเลสอเมริกา จะยังคงมีต่อไป และทวีความรุนแรงต่อไปเรื่อยๆ แบบไม่รู้จบ ตราบใดที่นักการเมืองทั้งระดับท้องถิ่นและระดับรัฐ รวมถึงกลุ่มเอ็นจีโอ และผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทั้งหลาย ยังคงปิดตา มองปัญหาโฮมเลสว่ามาจากปัญหาเศรษฐกิจ เงินเฟ้อ ค่าเช่าบ้านแพง และต้องแก้โดยการเรียกร้องงบประมาณก้อนโตๆ สำหรับสร้างๆๆๆๆๆ และสร้างบ้านพักขึ้นมาให้คนเหล่านี้อยู่

เฉพาะในแอลเอ เคาน์ตี้ ของเรา ใครที่หมั่นตามข่าว จะเห็นว่าหลายปีที่ผ่านมา มีเงินหลั่งไหลเหมือนสายน้ำเข้ามาช่วยโฮมเลส ทั้งเงินจากรัฐบาลกลาง จากรัฐแคลิฟอร์เนีย ตัวเลข “หลายร้อยล้าน” เหล่านี้ ไม่รวมเงินบริจาค (เพื่อหักภาษี) จากภาคเอกชน ที่เราไม่รับรู้อีก (น่าจะ) มหาศาล

เงินก้อนโต ที่แบ่งสันปันส่วน กระจายหายไปกับหน่วยงานของท้องถิ่น และเอ็นจีโอด้านสิทธิมนุษย์ชนทั้งหลายนั้น จะกลายเป็นบ้าน เป็นห้องพัก หรือถูกเอาไปซื้อโรงแรมเก่าให้โฮมเลสอยู่กันมากน้อยเท่าไหร่ ไม่มีใครรู้

รู้แต่ว่าแคลิฟอร์เนียเรา มีโฮมเลสเพิ่มขึ้นตลอดเวลา...